Historia szkoły
Historia bystrzyckiego szkolnictwa liczy ponad 200 lat. Już od swych początków szkoła była ośrodkiem kulturalnym wiosek podgórskich. W 1784 roku powstała pierwsza szkoła wyznaniowa, w której pierwszym nauczycielem był Paweł Kaleta z Karpętnej.
W 1899 roku zamieniono ją (wg ustawy szkolnej z 1869 roku) na szkołę publiczną, która była dostępna dla wszystkich dzieci. W szkole uczono po polsku.
Uczniów przybywało i już w 1898 roku położono kamień węgielny pod nowy murowany budynek dla pięcioklasowej szkoły ludowej, którą uroczyście otwarto w 1901 roku. Ten ponad stuletni budynek stoi dzisiaj przy drodze prowadzącej do Nydku.
W 1921 roku rozpoczęto wszelkie starania związane z założeniem szkoły wydziałowej. Po dwuletnich pertraktacjach z władzami zezwolono na otwarcie szkoły, która mogła być jedynie prywatna. Dzięki poparciu Zarządu Głównego Macierzy Szkolnej, Polakom z Bystrzycy, jak i z całego Śląska założono komitet budowy.
W październiku 1923 roku położono kamień węgielny pod nową szkołę, a już w rok później rozpoczęto w niej naukę. Pierwszym dyrektorem został Rudolf Budnik. W czasie drugiej wojny światowej okupanci urządzili w budynkach swoją siedzibę i zniszczyli całe obiekty, wyposażenie, pomoce naukowe i dokumenty. Polscy nauczyciele byli zmuszeni wykonywać najgorsze prace, wywożono ich do obozów koncentracyjnych, skąd często już nie wrócili. Po wyzwoleniu było ciężko. Pomimo zniszczeń postanowiono wznowić naukę w bystrzyckich polskich szkołach. W latach sześćdziesiątych zaczęło brakować klas, więc postanowiono zbudować pawilon (wspólny z czeską szkołą).
Na przełomie lat 60/70 przebiegły gruntowne remonty obydwu budynków szkolnych. Wtedy do szkoły uczęszczało przeciętnie 400 uczniów. Wiosną 1972 roku w budynku szkoły wydziałowej wybuchł pożar i spłonął dach. Dzięki ofiarnej pomocy rodziców i gminy szkoła została odbudowana ze zniszczeń w krótkim czasie. W roku 1997 roku przystąpiono do rekonstrukcji poddasza i remontu budynku szkoły ludowej. Na strychu dobudowano trzy nowoczesne klasy i pokój nauczycielski. Otwarcia nowej nadbudówki dokonał 28.11.1997 ówczesny przewodniczący Parlamentu RC, a obecnie Prezydent Republiki Czeskiej, Miloš Zeman.
W czasie otwarcia powiedział: Jestem bardzo zadowolony, że jestem wśród was. Tym bardziej, że ta część szkoły umożliwi rozwój polskich dzieci. Myślę, że mielibyśmy wspierać kształcenie bez względu na narodowość i każdemu umożliwiać, by kształcił się w swym własnym języku ojczystym. Uroczystości związane z jubileuszem obydwu szkół obchodzono jesienią 1998 roku. W tym jubileuszowym roku bystrzycka szkoła wybrała Patrona szkoły, rodaka z Karpętnej, Profesora Stanisława Hadynę. 1.1.2002, w związku ze zmianami organizacji szkolnictwa w Republice Czeskiej, nasza szkoła została samodzielnym podmiotem prawnym.
PATRON - PROFESOR STANISŁAW HADYNA
Długoletni dyrektor naczelny i artystyczny Państwowego Zespołu Ludowego Pieśni i Tańca „Śląsk“ urodził się 25.9.1919 w Karpętnej w domu dziadka Jana Pilcha, kierownika tamtejszej polskiej szkoły ludowej. Ochrzczony został w bystrzyckim kościele ewangelickim przez pastora Karola Michejdę. Jego ojciec, Jerzy Hadyna, uczył wówczas w bystrzyckiej szkole ludowej.
Gdy miał rok, rodzina Hadynów przeprowadza się do Cieszyna, gdzie Stanisław kończy naukę w Gimnazjum Klasycznym i jednocześnie w Instytucie Muzycznym im. Ignacego Paderewskiego. W 1938 roku rozpoczyna studia na Uniwersytecie Warszawskim. Naukę przerywa II wojna światowa.
Po wojnie, w 1945 roku, Hadyna żeni się w Wiśle z Agatą Ogierman. Rozpoczyna pracę w Gimnazjum w Wiśle, studiując jednocześnie w Wyższej Szkole Muzycznej (dyrygentura, kompozycja) w Katowicach. Następnie pracuje w Katowicach w biurze Okręgowego Związku Muzyków. Od 1950 roku rozpoczyna prace związane z naborem młodzieży, poszukiwaniem lokum i funduszy na utworzenie zespołu Śląsk.
1.7.1954 to oficjalna data założenia Zespołu Pieśni i Tańca Śląsk. Pierwszy publiczny występ Śląska w Warszawie zakończył się wielkim sukcesem. Na siedzibę zespołu zostaje wybrany pałac w Koszęcinie. W pierwszych latach działalności Śląsk, jak i jego twórca Stanisław Hadyna otrzymują wiele wyróżnień i odznaczeń państwowych. Zespół koncertuje po całym świecie, nagrywa płyty, jest oklaskiwany w największych salach koncertowych.
W 1968 roku katowickie władze pozbawiają Stanisława Hadynę możliwości pracy z zespołem. Profesor przenosi się do Krakowa, gdzie zajmuje się twórczością literacką. Jest również pracownikiem TV Kraków i kierownikiem muzycznym Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Trzy jego dramaty Błogosławieni pokój czyniący, Zdruzgotane sny i Declaration 76 zostają nagrodzone prestiżowymi nagrodami międzynarodowymi w USA.
W 1989 roku Stanisław Hadyna zostaje publicznie przeproszony za ciąg przykrych zdarzeń z 1968 roku. 1.3.1990 profesor wraca do pracy z zespołem i zostaje kierownikiem artystycznym Śląska. 3.11.1998 zostaje uhonorowany Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
14.11.1998 Szkoła Podstawowa w Bystrzycy przyjmuje imię patrona profesora Stanisława Hadyny. Profesor skomponował również muzykę do hymnu szkoły, do słów Władysława Młynka: Mowo, moja mowo.
Profesor Stanisław Hadyna umiera 1 stycznia 1999 roku w Krakowie. Spoczywa na cmentarzu „Na Groniczku“ w Wiśle.
Pozostawił po sobie wielki dorobek muzyczny i literacki: 250 pieśni, 30 tańców, 14 kolęd, 13 pieśni pasyjnych i wielkanocnych, koncerty fortepianowe, poematy symfoniczno-baletowe, kantaty, muzykę teatralną i filmową, pieśni chóralne i solowe dla solistów i zespołów niezwiązanych ze Śląskiem oraz kilka powieści, np. Niezatarte ślady, Na podbój kontynentu, Droga do hymnu, W pogoni za wiosną, Gdzie niebo z ziemią graniczy.
